6.1. Vers vlees

De allerbeste bron van eiwitten is vers (spier)vlees zoals je het zou krijgen van de slager.

Dit heeft de hoogste biologische waarde ofwel het kan het best gebruikt worden door je kat.

Je moet dan denken aan:

• kip
• kalkoen
• konijn
• eend
• fazant
• kwartel
• hert
• struisvogel

Het vlees van deze dieren komt qua voedingswaarde het dichtst bij datgene wat de kat in het wild at.

Verder kom je rund, lam, varken, buffel en kangoeroe ook tegen.

Het vlees van al deze dieren bevat gemiddeld zo’n 75% vocht, 20% eiwit en 5% vet.

Het dier waar misschien wel de meeste verwarring over is vis want hoe vaak zie je wel niet een kat vis eten in tekenfilms.

Toch, haha?

Volgens historische verslagen waren de Egyptenaren de eerste mensen die katten domesticeerden en lokten ze met vis naar huis.

Zo zouden katten hun smaak voor vis hebben ontwikkeld.

Althans dat is de speculatie van de mens.

Desalniettemin, zorgt dit ervoor dat wij ook denken dat vis goed is voor hun.

Toch kan je vis beter ontwijken om deze redenen:

Hoe hoger in de voedselketen (zoals tonijn en zalm), hoe meer gifstoffen ze verzamelen (denk aan olie, nucleair afval, plastic en kwik).

Ook kan het zijn dat katten verslaafd raken aan het eten van vis, niets anders meer willen eten dan dat en een allergie ontwikkelen voor viseiwitten.

Het kan zelfs zo zijn dat ze verslaafd raken aan één soort vis en andere vissoorten ook niet meer willen eten.

Maar hoe komen onze katten dan aan hun omega-3 vetzuren, Hamist?

Inderdaad is vis de primaire bron van EPA en DHA.

Het beste is om vis- of krillolie capsules te kopen en die over het voer te druppelen als ze dit lusten.

Een alternatief is om max. één keer per week een blikje vis natvoer te geven (liefst gespecificeerd zodat je weet welke vis wordt gebruikt) of een stukje rauw vis zoals kabeljauw of sardientjes. 

6.2. Vleesmeel 

De beste bron na vers vlees is vleesmeel. Dit is een geconcentreerde vorm van het eiwit uit vers vlees en kan gepoederd zijn, gedroogd of gedehydreerd. 

Bij het drogen verliest vlees 50 tot 60% aan massa. Tijdens dit proces wordt al het vocht uit het vlees onttrokken.

Dit is ook de reden waarom je kat meer water drinkt bij het eten van brokjes.

Het voordeel van een vleesmeel is dat het gemiddeld 60% eiwit bevat. Dit is gemiddeld zo’n 40% meer dan vers vlees.

Het nadeel van eiwitten uit meel is dat het bewerkt moet worden voordat het een meel is.

Hierdoor vermindert de kwaliteit van eiwitten wat betekent dat je kat meer van deze eiwitten moet binnenkrijgen om aan zijn/haar behoefte te voldoen.

Gelukkig kan dat ook prima vanwege het hoge percentage eiwit wat erin zit.

6.3. Dierlijke bijproducten

Dierlijke bijproducten worden gezien als afval dat niet geschikt is voor de menselijke vleesconsumptie.

Denk hierbij aan:

• hersenen
• longen
• nieren
• bloed
• botten
• hoorn
• kippenklauwen
• gemalen veren
• hoeven
• pezen
• weefsel
• huid
• urine
• magen
• darmen

Er is veel discussie over de voedingswaarde van deze bijproducten waarbij het voornamelijk slecht in het daglicht wordt gesteld.

Maar niet alle bijproducten zijn even slecht.

Het zijn de organen die goede voedingswaarden en een hoge verteerbaarheid kennen.

In feite:

Als jouw kat in het wild zou leven dan zal een groot deel van haar natuurlijke prooi essentiële voedingsstoffen bevatten.

Denk aan kleine botten wat calcium bevat en de lever wat vitamine A bevat.

Het is wel zo dat rauwe organen meer voedingsstoffen bevatten voordat het wordt blootgesteld aan extreem hoge temperaturen en andere verwerkingsmethodes.

Bij het bepalen van voeding wil je liever een product die de bijproducten heeft gespecificeerd.

Bijvoorbeeld: kip bijproducten (lever, nieren, hart).

Als de producent het niet durft te vermelden dan gebruiken ze blijkbaar de minst kwalitatieve stukken.

En dit komt heel vaak voor, wat ook de reden is van discussie.

Dus kies bij voorkeur voor een product waar het is gespecificeerd.

Lukt dit niet, dan is ongespecificeerde bijproducten in ieder geval beter dan de volgende bronnen.

6.4. Plantaardige eiwitten 

In dit artikel over koolhydraten heb ik besproken dat planten voornamelijk rijk zijn aan koolhydraten.

Maar ze bevatten ook eiwitten, en omdat planten goedkoper zijn dan vlees zie je vaak dat producten plantaardige eiwitten gebruiken ter aanvulling of in plaats van dierlijke eiwitten.

Als je achterop de label kijkt dan herken je plantaardige eiwitten aan de woorden: gluten en plantmeel.

Gluten zijn de eiwitten in granen en plantmeel zijn de eiwitten en koolhydraten in geconcentreerde vorm.

De meest gebruikte planten zijn:

• mais
• tarwe
• granen
• rijst
• aardappel
• bataat
• erwten
• tapioca

De nummer 1 reden om niet te kiezen hiervoor is omdat deze eiwitten moeilijk te verteren zijn voor je kat.

Je weet inmiddels dat er meer eiwitten gegeten moet worden wanneer de verteerbaarheid minder is. 

De andere belangrijke reden is het feit dat planten minder geconcentreerd zijn in eiwitten en de aminozuren minder divers.

Vier van de 10 essentiële aminozuren (namelijk leucine, lysine, methionine en arginine) komen weinig of niet voor.

Mocht het dan toch zijn dat je kiest voor plantaardige eiwitten (en dit is absoluut geen uitnodiging), probeer dan in ieder geval soja en erwten te vermijden.

Peulvruchten bevatten namelijk lectine. Dit is een stof die de opname van bouwstoffen vermindert en blokkeert het mechanisme in je lichaam om glucose te reguleren.

Dit geldt overigens niet alleen voor je kat maar ook voor ons mens.

Maar dat is een ander onderwerp. 

6.5. Gehydrolyseerde eiwitten

Gehydrolyseerde eiwitten worden al meer dan 50 jaar gebruikt als bron van essentiële aminozuren in melkvervangers, voornamelijk voor de behandeling van koemelkallergie bij zuigelingen.

Kattenvoeding die hydrolysaten als bron van aminozuren gebruiken, zijn daarentegen minder dan tien jaar beschikbaar en ervaring en kennis in de diergeneeskunde zijn weinig tot ontwikkeling gekomen.

Het belangrijkste doel van het hydrolyseren van eiwitten is om de eiwitstructuur in voeding dermate te verstoren dat eventuele allergenen verwijdert worden.

Hierdoor kan het immuunsysteem het allergeen niet herkennen waardoor er geen allergische reactie optreed bij katten die al gevoelig zijn voor intacte eiwitten.

Een ander doel zou kunnen zijn om de eiwitten zodanig te verstoren dat er geen antigenen zijn die een immuunrespons kunnen opwekken en tot gevoeligheid bij een kat kunnen leiden.

Hoewel in het algemeen dierenartsen voeding met gehydrolyseerde eiwitten aanbevelen, raad ik ze om een ​​aantal redenen niet aan:

Een dieet op basis van gehydrolyseerde eiwitten bevat één enkel eiwit, laten we zeggen van kip, wat een veelvoorkomend allergeen is.

Hydrolyse breekt de kip af tot hele kleine deeltjes zodat het eiwit niet meer door het immuunsysteem als allergeen wordt herkend.

Zo kan je dus alsnog kip geven aan je kat zonder dat hij of zij een allergische reactie krijgt.

Toch heb ik hier moeite mee want je lost het probleem namelijk niet op. Je bestrijdt hiermee alleen het symptoom.

Ten tweede zetten de chemicaliën die worden gebruikt in het hydrolyseproces het eiwit niet om in aminozuren op dezelfde natuurlijke manier als het lichaam van je kat dat doet.

En eigenlijk kent niemand de bijwerkingen op lange termijn die deze onnatuurlijke stoffen kunnen hebben op de gezondheid van katten.

Soja wordt ook vaak gebruikt als eiwitbron in deze gehydrolyseerde diëten.

Echter is het naar mijn mening een slechte bron van eiwitten. Het is biologisch gezien totaal niet geschikt voor katten.

Bovendien bevat soja isoflavonen. Dit zijn een groep stoffen die erg lijken op het vrouwelijk hormoon oestrogeen. Deze isoflavonen worden ook wel fyto-oestrogenen (ofwel plantaardige oestrogenen) genoemd.

Deze kunnen uiteindelijk grote schade veroorzaken aan het endocriene systeem van je kat.